زنان بی‌نام در پشت صحنه ادبیات

بروس هولساینر در تحقیقاتش متوجه شد که نویسندگان مرد زیادی بابت نوشتن و تایپ متن از همسرانشان تشکر کرده‌اند و با هشتگ ThanksforTyping# عکس صفحه تشکر از آن‌ها را در حساب توییتر خود منتشر کرد. زنانی بی‌نام و نشان، که اسم همه آن‌ها «همسر من» بود.

سوفیا تولستویا برای تولستوی ۱۳ فرزند آورد، منشی شوهرش بود،‌ کتاب‌های او را چاپ کرد و مدیریت مالی خانواده را بر عهده داشت. ماشین تایپ هنوز رایج نشده بود و او هفت بار نسخه اول جنگ و صلح را به صورت دست‌نویس کپی کرد و همچنین تمام نسخه‌های اصلاح‌شده بعدی آن را. در عین حال لئو تولستوی به گفته محققان رفتار و رابطه خوبی با او نداشت.

الیوت، تاثیرگذارترین شاعر زمانه‌اش، تایپیست و دستیاری به نام اسمه والری فلچر استخدام کرد. نزدیک به پایان سال ۱۹۵۶، شاعر ۶۸ ساله از دستیارش خواستگاری کرد و برای او شعرهایی هم سرود که لحن شاد و رمانتیک آنها شبیه دیگر کارهای الیوت نیست. پس از مرگش، والری ویراستار و صاحب امتیاز آثار او شد.

داستایوفسکی در ۱۸۶۶ خانم تندنویسی به نام آنا گریگوریونا را استخدام کرد تا در اتمام رمان قمارباز کمکش کند. فئودور قرارداد پرخطری برای این رمان داشت. اگر تا نوامبر رمان را تمام نمی‌کرد، حق انتشار تمام آثار او تا نه سال بعد از آن به ناشرش می‌رسید. فئودور دیکته می‌کرد و آنا رمان را به اختصار می‌نوشت و بعد پاکنویس می‌کرد. در عرض هشت هفته فئودور از آنا خواستگاری کرد و دو ماه بعد ازدواج کردند. آنا مدیریت مالی اموال همسرش را بر عهده گرفت، فئودور را مجبور کرد قمار را ترک کند و نگذاشت دیگر قراردادهای این چنینی ببندد.

شاید معروف‌ترین همسر تایپیست ورا ناباکوف باشد. ورا همسر ولادیمیر ناباکوف، بزرگترین طرفدار و منتقد او،‌ همچنین تایپیست،‌ ویراستار،‌ راننده و کارگزار ادبی‌اش بود. نثر تمیز و دقیق ناباکوف مدیون اوست.

خواهر ویلیام وردزورث، همسر و خواهرزنش در نوشتن متن‌ها به او کمک می‌کردند. شایعاتی هست که خواهرش، دوروتی، پس از مرگش مسئولیت چاپ آثار و حتی ویرایش بعضی از آنها را بر عهده گرفت.

زلدا فیتز جرالد نقشی بیش از سایرین داشت. او پس از چاپ کتاب «این سوی بهشت» گفت که بخش قابل توجهی از دفتر خاطراتش که کمی بعد از ازدواجش گم شد، و همچنین نامه‌هایش در این کتاب قابل شناسایی است،‌ گرچه کاملا ویرایش شده و تغییر کرده است. دبورا پایک در کتاب «هنر ویرانگر زلدا فیتزجرالد» این متن‌ها را پیدا کرده و در کنار هم نشان داده است.

ساموئل کلمنس، یا همان مارک تواین مشهور، اولیویا لانگدن را به نشست کتابخوانی چارلز دیکنز برد. آنها ازدواج کردند و اولیویا تا زمان مرگش در ۱۹۰۴ ویراستار،‌ دستیار ادبی و مسئول مقالات روزنامه‌نگاری مارک تواین بود.